Heifer oprichter Dan West De ‘seagoing cowboys’. ‘NOT A CUP, BUT A COW’ Dan West, een boer uit het Midwesten van de Verenigde Staten, voorzag niet dat zijn vrijwilligerswerk tijdens de Spaanse Burgeroorlog zou uitmonden tot een baanbrekend plan om mensen met honger te helpen. Begin jaren 40 deelde de jonge Dan melk uit aan vermoeide vluchtelingen in Spanje. Voor hem een groot contrast met de Amerikaanse boeren die tientallen gezonde melkkoeien in hun weides hadden rondlopen. Dan West keerde huiswaarts met het idee dat deze mensen geen glas melk nodig hadden, maar een koe. Zodat ze niet meer afhankelijk waren van hulp van anderen. Hij legde zijn visie voor aan de leden van de kerk waar hij bij aangesloten was, de Church of the Brethren. Zijn plan kreeg veel steun en in januari 1943 zag ‘Heifer Project’ het daglicht. Vernoemd naar de drachtige koeien die ze wilden gaan geven. Tegen de tijd dat de eerste lading koeien klaar stond om naar hun nieuwe woonplaats in Spanje te worden verscheept, woedde de Tweede Wereldoorlog hevig in Europa. Het was onmogelijk om koeien naar Spanje te vervoeren. Uiteindelijk ging de eerste vracht in 1944 naar Puerto Rico. Het concept van Dan sloeg enorm aan. Na het einde van de WO II stonden er zo´n 1.000 koeien klaar om de oversteek te maken. Er was echter één ‘klein’ probleem; er waren geen schepen. Een andere organisatie die naoorlogse hulp bood, de United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA), had genoeg schepen. Maar niets om te verschepen. Een nieuwe samenwerking was geboren. DE SEAGOING COWBOYS De volgende stap was het zoeken naar bemanning. Na een oproep meldden tussen 1945 en 1947 zo´n 7.000 jongens en mannen zich aan om vrijwillig de dieren te gaan begeleiden. Later ook wel de ´seagoing cowboys´ genoemd. Het waren studenten en boeren, bankiers en predikers, arbeiders en leraren. Allerlei religies door elkaar. Sommigen zochten avontuur, sommigen probeerden mensen te dienen wiens leven door oorlog was verscheurd, anderen wilden uit de eerste hand zien waar ze over hadden gelezen. In die periode vertrokken maar liefst 360 schepen met 239.377 dieren - voornamelijk koeien, stieren, en paarden, maar soms ook kippen, schapen, varkens en geiten - naar 4 Albania, China, Tsjechië, Ethiopië, Griekenland, Italië, Polen en Joegoslavië. OP EIGEN KRACHT VERDER In 1947 stopte de UNRRA met het verschepen van vee. Heifer Project kwam in een kritieke situatie terecht zonder toegang tot schepen. Stoppen we er mee? Of is er een manier om door te gaan? Ook hier hebben de seagoing cowboys een cruciale rol gespeeld. Zij waren een van de eersten die na de oorlog voet op Europese grond zetten. Ze kwamen thuis met verhalen over de verwoesting en de droevige situatie van vele mensen. Dit heeft een beweging in gang gezet die nog steeds actueel is: geld inzamelen voor mensen die leven in honger en armoede. Met een beperkt budget wist Heifer Project een groei in gang te zetten. Al snel gingen de eerste vliegtuigen de lucht in, op weg naar verwoeste of arme gebieden. Het vervoeren van dieren vanuit de Verenigde Staten nam vanaf de jaren ’80 sterk af, met een paar laatste vluchten in de jaren ’90. Vanuit Nederland zijn eind jaren ’90 nog dieren vervoerd, maar ook daar kwam snel een eind aan. De overstap werd gemaakt naar het aankopen van lokaal vee dat goed gedijt in de omgeving en resistent is tegen lokale ziektes. The rest is history… Nu, 75 jaar later, inspireert de filosofie ‘not a cup, but a cow’ ons nog altijd om honger en armoede voor eens en altijd te beëindigen, en heeft de Heifer methode het leven van miljoenen mensen veranderd.
5 Online Touch Not a cup but a cow Home